Pasifik okyanusunda, ABD ile Japonya ortasında, akıntıların birbiriyle karşılaştığı noktalarda dünyanın denizlere döktüğü plastik çöplerden oluşmuş dev yüzen adalar bulunuyor. Ancak Dünya’yı plastikle kirletmenin sonucu olarak yalnızca denizlerimiz değil, içme sularımız ve hatta tarım topraklarımız bile, mikro plastikler ile zehirlenmiş durumda. Ve bu mikro parçacıklar artık su ve besinler yoluyla insan vücuduna de giriyor.
Ahşap yahut kağıt üzere doğal gereçlerin tersine, plastik sentetik bir yapıya sahip. Sıkıca bağlanmış karbon yapısı kolay kolay parçalanmıyor, bu da onu inanılmaz derecede sağlam fakat tıpkı vakitte problemli bir yapıya dönüştürüyor. Zira, onu tabiatta yok edemiyoruz. Onlarca yıllık geri dönüşüm gayretlerine karşın plastiğin sadece yaklaşık yüzde dokuzu global olarak geri dönüştürülebiliyor. Kalan %90’u çöp olarak tabiata yayılıyor.
Peki, insanlık plastiği kullanmayı bugün bir anda kesse, dünyanın plastikten büsbütün kurtulması ne kadar vakit alacak? İşte, pek düşünmeden etrafa attığımız çöplerin dünyaya tesiri ve tabiatta çözülüp yok olma mühletleri:
- Plastik poşetler – 20 yıl
- Plastik kaplı kahve kupaları – 30 yıl
- Plastik pipetler – 200 yıl
- Soda kutusu halkaları – 400 yıl
- Plastik şişeler – 450 yıl
- Diş fırçaları ve tek kullanımlık bezler – 500 yıl
- Strafor – 500 yıl
- Olta ipi – 600 yıl
Ama plastiğin çözünmesi de sorunu çözmüyor. Plastik parçalandıktan sonra bile, bu gereçler asla nitekim yok olmuyor. Bunun yerine, etrafta kalıcı olan ve hatta besin zincirimize giren mikroplastiklere ayrışıyorlar. Bilim insanları artık insan beyninde bile mikroplastik buluyor.
Beyne kadar ulaşan bu sentetik kimyasal mikro partiküller insanların tüm hormon yapısını bozuyor, erken yaşlanmadan, ağır hastalıklara kadar sayısız probleme sebep oluyor. Münasebetiyle, kullandığımız her plastik gereçle aslında kendi sonumuzu hızlandırıyoruz.
0 Comments